De bloemetjes en de bijtjes

Het is en blijft een vreemde gewaarwording. Als ik 's morgens uit mijn slaapkamerraam kijk en die grijze luchten zie denk ik onwillekeurig - geconditioneerd door decennialang Hollandse landschappen - dat het wel guur zal zijn buiten. Hoe vreemd is het dan om toch in je T-shirt naar buiten te stappen en de warmte te voelen! Als ik het metrostation uitkom is er zowaar een beetje zon (nouja, de bewolking is plaatselijk erg dun). dat betekent dat ik mijn supershades tevoorschijn kan halen. Hoera! Weer 20 gram minder die ik op mijn rug hoef te dragen. Het lijkt wel alsof die tas elke dag zwaarder wordt (nu heb ik er vandaag ook wel een thermosfles met thee inzitten, dat wel). Het zou zo moeten zijn dat een leesboek telkens wat minder zwaar wordt naarmate je de bladzijden gelezen hebt - wie gaat dat eens uitvinden?

De toeristische route van vandaag begint met een ontspannende , zij het ietwat frustrerende, wandeling door een koloniaal villawijkje. Wat o, o, o wat zijn dit jaloersmakende panden zeg. In de jaren '20 en '30 zijn er in opdracht van verschillende bedrijven zwartwitte huizen in dit wijkje gebouwd, ongetwijfeld voor het hogere kader.

Rond 11.30 uur bereik ik de Botanic Gardens, waar ik de hele middag wil doorbrengen. Wat is dit een sensationeel mooie tuin! Er is hier een heel leger aan tuinmannen in dienst - wat er ook wel aan af te zien is want het geheel is werkelijk schitterend. Er zijn op verschillende plaatsen attributen neegezet of aangebracht, zoals een muziektent, fonteinen, watervalletjes en (hoera!) beelden, maar alles harmonieert in dit park. Ook de orchideeëntuin is superieur. Ik ken ze eigenlijk alleen als solosprietje in cellofaan, maar hier bloeien ze uitbundig (en het is 2e kerstdag! het is december!), als vaste plant, in een pot of parasiterend op een boom. Wanneer ik, gezeten op een grote weide met uitzicht op palmbomen, eekhoorntjes en vogels, van mijn Albert Heijnse chaitheetje uit de thermosfles geniet en het wolkendek zelfs nog even even openbreekt voel ik me echt de koning te rijk. Genieten!!

(Op de foto sta ik bij de Dendrobium Memoria Princess Diana; zo gedoopt op 22 september 1997, dus bijna een maand nadat Diana verongelukte.)

Ik heb Mevr. L. Velthuis gegoogeld maar helaas zonder historisch resultaat.

Nu het weer toch goed is, reserveer ik de avond voor de Night Safari. De Night Safari is een gedeelte van de Singapore Zoo dat alleen 's avonds geopend is, van 19.00 - 0.00 uur. Aangezien Singapore zowat op de evenaar ligt is het elke avond stipt om 19.30 uur donker; voor zo'n attractie is dat natuurlijk wel erg handig! In de Night Safari zijn dieren te zien die in het donker actief zijn. De belichting is dusdanig dat ze er niet al te veel last van hebben maar wel zo dat de bezoeker nog wat ziet. Ik laat het gruwelijke trammetje met voice-over aan me voorbij gaan maar loop de uitgezette trails en zie allerhande dieren, sommige waar ik nog nooit van gehoord heb. De verblijven en tussenliggende vegetatie zijn net echt - helemaal als het op zeker moment weer flink begint te gieten waan ik me echt in het tropisch regenwoud! Jammer wel dat er een hoop Amerikanen zijn met hun knauwende stemgeluid (altijd op hoog volume natuurlijk) en een grote hoeveelheid gillende en hinderende kinderen. Want dat betreft is de vrijdagavond (de vrijdag na klismas no less) misschien niet de beste keuze geweest. De terugweg is ook een belevenis - 35 minuten staan in de stadsbus, navel aan schouder met allerhande Chinezen want de bus is werkelijk stampvol. Maar geheel geurbaniseerd houd ik me met één arm aan een stang staande terwijl ik met de andere mijn leesboek vastheb.