Kennis maken met "The Lion City"

The Lion City!

According to Malay legends, Sang Nila Utama was the founder of Singapore. While hunting wild animals on the island he came upon a strange animal resembling a lion and therefore decide to name the island “Singa”(meaning lion) and “pura”(meaning city).

Na een rustige vlucht met vriendelijke "buren" land ik om 06.00 uur op het superdeluxe Changi Airport. In de aankomsthal is al goed te voelen dat mijn Hollandse vertrekoutfit van langgemouwd shirt, wollen truitje, sjaal en jas een vleugje overdone is. Als ik mijn bagage van de band geplukt heb vlucht ik even een toilet in om bovengenoemd setje te vervangen door een T-shirt. Geen overbodige luxe want op dit vroege tijdstip is de buitentemperatuur al maarliefst 26°C! Ik heb in het vliegtuig maar bar weinig geslapen en als ik bij het eerste overstapstation van de metro buiten sta en de klamme hitte op me neerdaalt kan ik goed voelen hoe moe ik ben. En dan is het pas 07.00 uur!

Tegen mijn verwachting in kan ik al wel meteen inchecken op dit vroege uur. Dat komt mooi uit, kan ik eerst even twee uurtjes op bed liggen voordat de dag ècht begint. Op het moment dat ik het hotel uitstap bedenk ik me dat ik mijn zonnebril vergeten ben mee te nemen - stond niet op mijn lijstje… Afgezien van het feit dat ik in fel zonlicht dus echt helemaal niets zie zou ik na drie dagen van deze zon ook rijp zijn voor Botox tussen de wenkbrauwen. Dus mijn plan moet een beetje bijgesteld worden. In plaats van meteen naar de Marina te gaan zet ik eerst koers naar Suntec City Mall met zijn meer dan 270(!) winkels. Even later zit ik getooid met een nee-dit-is-echt-geen-rip-off-van-Coach-zonnebril achter een bakje van Starbucks. Kan ik mooi even opdrogen want na een half uurtje banjeren met een tas op je rug is het duidelijk: het oewordt soeweten deze oeweek!!

Mijn Marina-middag verloopt anders dan gepland. Van internet had ik een verhaaltje geplukt over het Marina South City Park, een groene oase met constante bries en mooie vergezichten over de Singapore Straits, met beeldentuin (altijd goed aan mij besteed) en een plaats waar veel gevliegerd wordt. Nou, dat lijkt me wel wat, dus gewapend met de obligate fles water en mijn modische nieuwe bril stiefel ik de juiste richting uit. De groene oase blijkt echter één hele grote grijze bouwput te zijn, waarvan ik het grootste gedeelte niet mag betreden, en de bries die er waait is meer geschikt voor de binnenkant van een Nilfisk. De enige toegankelijke weg leidt weer richting centrum en langs die weg liggen en zitten verschillende bouwarbeiders te slapen of te lunchen. Degenen die wakker zijn kijken wat bevreemd naar deze grote witte bezwete toerist. Tourist mission NOT accomplished - dan maar even uitpuffen op een groot terras aan Marina Bay. In het water ligt een enorme hoeveelheid witte plastic ballen van verschillende formaten met daarop in viltstift allerhande nieuwjaarswensen van de Singaporezen. Een heel leuk gezicht! (Overigens leer ik later dat het Marina South City Park alleen per auto te bereiken is; ik heb er dus helemaal niet gelopen maar dacht dat alleen.)

Waar Singapore in de laatste 50 jaar hard werkte om een rol van betekenis te kunnen spelen in de wereldeconomie, heeft men nu ook de ogen gericht op de kunsten. In 2002 werden de Esplanade Theatres on the Bay geopend maar het ontwerp kwam niet ongeschonden door de publieke opinie: de milde kritiek was dat de theaters gelijkenis vertonen met een durian, een veelgegeten doch zeer onwelriekende tropische vrucht (zozeer zelfs dat er “durians verboden” stickers in de metro hangen!!); hilarischer vind ik de typering dat ze lijken op “two copulating aardvarks”. Maar behalve theaters is er ook veel kunst op straat te vinden van het soort waar ik erg van houd: figuratief brons. Vaak met een historisch accent, maar soms ook gewoon voor de leuk. Met als bonus de vogel van Botero!!