Een dólfijne dag

Van grote hoogten terug naar het zeeniveau, en zelfs ietsje eronder: vandaag gaan we met de boot het water op, kijken of we de dolfijnen kunnen vinden die zich in groten getale voor de kust van Kailua-Kona schijnen op te houden.

Dat duurt inderdaad niet lang; we zijn nog geen kwartier onderweg of ze zwemmen al naast de boot. In groten getale inderdaad: het zijn er zeker enkele tientallen, en ze zwemmen vaak twee aan twee. Leuk als je dan zo die vinnetjes tegelijk ziet gaan! Er zijn enkele heel speelse bij: we zien ze springen, en een jonkie maakt zelfs een driedubbele Rittberger. Het is fantastisch om te zien. Kapitein ‘China’ Mike legt de boot stil en dan is het: flippers aan, bril op en van snorkelenstein. Wij hebben voor het laatst een halfslachtige snorkelpoging gedaan in Kroatië in 2006 voor de kust van Cavtat, maar dat was niet een onverdeeld succes: we vonden het allebei best wel engig, en toen ik me al proestend vastklampte aan een rots zat ik met mijn hand in een soort zee-egel – de prikkels zijn er later door de huisarts uitgehaald. We zijn dus benieuwd hoe het vandaag zal gaan.

Sylvain zal wel nooit een fan worden van de sport, want zijn masker loopt steeds vol water en hij is toch al niet zo’n waterrat – dat is ook wel genetisch bepaald, want zijn ouders zijn ook geen maritiem volk (met name moeder Joke was altijd heel bang voor water). Zijn ademhaling versnelt ogenblikkelijk als hij ondergaat en dat zorgt natuurlijk niet voor een ontspannen ervaring. Bij mij gaat het boven verwachting goed, al verwacht ik vanavond wel kiespijn te hebben omdat ik zo hard op dat mondstuk zit te bijten (en daarbij – even een vies praatje – een respectabele hoeveelheid speeksel produceer). Ik ben wel erg blij dat ik gekozen heb voor het floating vest, ongeveer zo eentje als die altijd in een vliegtuig geadverteerd worden, want nu hoef ik me alleen maar te concentreren op de onderwaterwereld terwijl ik lekker vanzelf blijf drijven.

En die onderwaterwereld… ja, daar hebben we voor aangemonsterd vandaag! We dobberen rond in een 30-60 meter diepe baai dus qua riffen is er weinig te zien, maar de dolfijnen zwemmen onder ons langs en op enkele meters afstand aan ons voorbij. Op een zeker moment kan ik er zomaar een stuk of dertig tellen die een paar meter onder me zwemmen… echt geweldig! We zien een stelletje paren en het is een mix van jong en oud dat er zwemt. Ik zie ook een ‘bosje dolfijnen’: een stuk of zes dieren die vlak naast elkaar rechtop in het water staan. En we horen ze ook, het gesqueek is niet van de lucht.

Na een tijdje verkassen we met boot en al naar een andere plek, want de dolfijnen zijn verder getrokken. Die andere plek is een stuk ondieper, dus daar is wat koraalrif te zien, met de bijbehorende visjes. Captain China vertelt ons dat dit een cleaning station is voor de manta roggen die ook in deze wateren zwemmen. Als we weer in het water liggen weten we niet wat we zien: onder ons zwemmen inderdaad manta roggen met een ‘vleugelwijdte’ van ongeveer 2,5 meter, waaraan inderdaad genibbeld wordt door koraalvisjes. Ik bekijk de manta rays van alle kanten en kan me zomaar voorstellen waar de makers van bijvoorbeeld Battle Star Galactica hun inspiratie voor het moederschip vandaan hebben gehaald. Onwijs mooi.

Na een tijdje keren we terug naar de baai en zien nog een keertje de dolfijnen, maar voor niet al te lange tijd; kennelijk zijn ze al die rare flipperaars in het water zat en zijn ze verderop gaan kijken. Wij keren terug naar de kade, en daar kopen we de foto’s die vandaag onder water zijn geschoten door videografe Ryan (zij heeft meegezwommen met de groep). Aangezien ik zelf geen onderwatercamera bezit is dit wel een heel leuke aanvulling op mijn eigen stomme kiekjes van een enkele vin die boven water uitstak…

Na een kort bezoekje aan een klein historisch park met daarin de ruines van een oude vissersnederzetting (het park dat we eerder moesten overslaan vanwege de openingstijd van 16.00 uur – toch maar weer mooi meegepikt!) rijden we door naar ons volgende hotel en doen de rest van de middag weinig meer. Aangezien deze vakantie electronically enhanced is – oftewel: we hebben een laptop bij ons – kunnen we ’s avonds inloggen op internet en ons volgende tripje vastleggen… we gaan weer naar het Snooker WK in Sheffield in 2012!!!!