Jammer zeg, geen 4WD...

Nou, het is de eerste dag dat we helemaal geen vakantieverplichtingen hebben en dus niet vroeg op hoeven, maar dat maakt niks uit hoor, want om zes uur ’s morgens zijn we alweer bij de pinken. Nou heeft dat er ongetwijfeld iets mee te maken dat we gisteren om 22.00 al in ruste waren (dat gewiebel op een muilezel gaat je niet in de klamme kleren zitten), maar ook omdat de dag hier gewoon vroeg begint. We horen auto’s op de weg voor het hotel, mensen praten, iemand de straat vegen – en de lokale nieuwszender begint hier live met uitzenden om 05.00 uur ofzo.

We maken plannen om aktief te zijn vandaag en het tropisch regenwoud in het hart van Oost-Moloka’i te verkennen; daar is een prachtige lookout en wat mooie hiking trails. Probleem echter is dat onze kaart aangeeft dat de wegen ernaartoe alleen per 4 wheel drive auto te berijden zijn en hoewel onze huurauto een stevige Dodge is, is het geen 4WD. We besluiten wel een poging te wagen, maar nog geen mijl de weg op wordt het pijnlijk duidelijk dat dat geen verstandig besluit is – als we de huurauto zonder een fikse nota voor schade willen retourneren kunnen we maar beter omkeren. Helaas laten we het tropisch regenwoud dus maar voor wat het is en rijden richting het westen: het droge deel van Moloka’i.

Er is hier weinig te beleven: een paar resorts en strandjes en voor de rest onbewoonde vlaktes van rode aarde en uitgedroogde grassen en struiken, vrijwel alles privé-eigendom en dus verboden terrein. Dus ja, wat kun je als toerist anders doen dan een beetje op een strandje zitten en een boekje lezen? We blijven er een kleine drie uur en het is best bewolkt, maar toch, ondanks insmeren, worden we flink te grazen genomen door de tropische zon.

Op de gemene plekjes zijn we fiks verbrand: langs het horlogebandje, langs mijn BH-bandjes, in knieholtes, op het randje van de oksels, en in mijn geval: heel erg op de bovenkant van mijn voeten. Als we vertrekken kun je precies zien welk deel van mijn voeten in het zand heeft gezeten en welk deel niet. Dat wordt weer koelen en smeren de komende dagen! Ik verheug me al – not! – op het insnoeren van die verbrande kreeftenpootjes in mijn wandelschoenen…

Later bekijken we nog even de kaart en de gids van Maui, want dat is het volgende eiland waar we naartoe gaan. Morgen vliegen we weer!