Mellow in Melbourne

Deze morgen vliegen we om 09:35 uur naar Melbourne en onze huurauto kunnen we inleveren op de luchthaven, afgetankt uiteraard. En daar is dan meteen het eerste probleem van de dag: als we in de buurt van Sydney Airport zijn is er geen tankstation te vinden. En daar zijn we vrij zeker van, want we zijn twee keer het luchthaventerrein op- en weer afgereden om dat vast te kunnen stellen. Bij onze derde entree zijn we er allebei klaar mee en besluiten we de idiote tankprijs van Hertz ad AUD 5,00 per liter (ook wel bekend als de holy-fuck-prijs) maar voor lief te nemen.

Na het inleveren van de auto loop ik automatisch naar de Qantas-terminal maar dit vluchtje maakt geen onderdeel uit van ons pakket; we hebben het zelf online geboekt bij JetStar en moeten dus naar een andere terminal. Eenmaal daar sluiten we aan in een lange, lange rij met wachtenden. Het gevolg is dat wanneer we aan de beurt zijn, we te horen krijgen dat de check-in gesloten is. Wáát?? De vlucht is nog wel met tien minuten vertraagd! We zitten volgens ons net op het randje maar het systeem van JetStar zegt iets anders … en Het Systeem heeft altijd gelijk. Grommend lopen we naar de service (wat heet) balie en na enige wachttijd bestellen we daar de eerstvolgende vlucht naar Melbourne. Opgewekt zegt de baliemedewerkster dat alle dagvluchten volgeboekt zijn en dat onze eerste kans zich om 18:30 zal voordoen. Wáát?? Dit kan niet waar zijn, maar wederom spreekt Het Systeem ons tegen. Scheldend druipen we af.

Een eindje verderop in de terminal staan twee computers met internettoegang, die duidelijk hun beste tijd gehad hebben: in het ene beeldscherm is met geen mogelijkheid enige beweging te krijgen want dit Systeem is zo te zien enkele jaren geleden al vastgelopen, en het andere Systeem werkt geloof ik nog via inbellen, zo tra-ha-haag als dat gaat. Maar we hebben weinig keus dus met fluwelen vingertoppen gaan we online op zoek naar vluchten Sydney – Melbourne en kiezen de vroegst mogelijke van Virgin Atlantic, tegen de holy-fuck-prijs van AUD 209,00 per persoon. Exclusief boekingskosten uiteraard. Woeha! We sluiten meteen aan bij de volgende rij wachtenden en om 12:30 uur zitten we in de lucht. Gelukkig krijgen we gratis (duh) een kleffe boterham met eiersalade en een laf blaadje sla. Op naar Melbourne!

Vanmorgen bij het aankleden in de Sydneyse hotelkamer hadden we het nieuws aanstaan en we zagen dat het Melbournse weer een mix van 28 graden, veel wind en veel regen zou worden vandaag. Regenjasje paraat dus, in de tas. Als we Melbourne vanuit de lucht naderen zien we de inner city met al haar hoogbouw te midden van het vlakke land met de lage huizen probleemloos opdoemen, als een soort Las Vegas in de woestijn, oftewel: geen regenvuiltje aan de lucht! De bus brengt ons als een speer in 20 minuten naar de stad en daar houdt de service nog niet eens op: de busdienst heeft ook nog eens een gratis shuttle die ons meteen naar ons hotel brengt. Kijk, zo knap je toch weer vrij snel op na de ietwat verkreukelde start van vanmorgen.

Het toeval wil dat ons hotel ook nog eens pal naast de attractie ligt die wij vandaag willen bezoeken. Het Eureka Skydeck is een 360° panorama over Melbourne en omgeving, gelegen in het hoogste gebouw van het zuidelijk halfrond. Met een gangetje van negen meter per seconde zoeft de lift in 38 seconden naar de 88e verdieping (sinds onze duikcursus klaren wij zonder problemen onze oren, en dat is wel een paar keer nodig hier) en dan hebben we een supergaaf uitzicht. Uiteraard sta ik meteen met camera tegen het raam geplakt om dit bellevue van alle kanten te kieken; als ik achter me kijk staat Sylvain op veilige afstand van het raam in die typische houding van: mijn voeten staan hier veilig… als ik nou een beetje voorover buig en mijn nek een beetje extra strek, zie ik vast wel ongeveer hetzelfde. Kortom: hij moet er weer even inkomen. Zijn respectabele prestatie uit het verleden biedt geen garantie voor de toekomst.

Wat een bof zeg, dat het niet regent! Dat het geen 28 maar 24 graden nemen we daarbij gráág voor lief. Na het Skydeck stiefelen we lekker een beetje langs de oevers van de Yarra-rivier die de stad doorkruist. We hadden in Sydney al een prettig gevoel maar Melbourne doet daar nog een paar graden relax bovenop: de straten zijn breder, er is meer groen en er heerst hier een heel fijne, vrolijke sfeer. Een dag of tien geleden zijn hier en in Brisbane met de grootste politie-aktie in de Australische historie een serie types opgepakt die terroristische plannen aan het beramen waren. Nou zijn er in Australië de nodige ludieke manieren om het leven te laten, maar als je al de mogelijkheden hebt om opgeslokt te worden door een haai, total loss te worden gemept door een kangoeroe, omwikkeld te worden door kwallententakels van een metertje of wat, op een intieme plek te worden gebeten door een moordzuchtige spin of in een death roll te worden genomen door een uit de kluiten gewassen kroko… dan is gewikkeld worden in een I.S.-vlag en voor het oog van een camera onthoofd worden toch niet echt een aanlokkelijke toevoeging aan het lijstje. Kennelijk laten de Melburnians zich niet het heidense hoofd op hol brengen en genieten ze gewoon van deze mooie zondag. Er wordt gewandeld, gefietst en gejogd, maar ook geluierd in het gras bij de Yarra. En wij genieten gewoon lekker mee.