Landschap voor griezelfilms

Voordat ik vertrek vertelt de B&B-mevrouw me dat de komende week erg goed weer wordt verwacht, met temperaturen tot 23°C! Huh?! Ik moet het nog zien maar als dat werkelijk zo is moet ik mijn onderarmen maar goed bedekt houden, anders zijn ze zwartgeblakerd en necroos aan het einde van de week. Gisteren op The Burren heb ik de hele dag met opgestroopte mouwtjes in de zon gelopen, daardoor zijn ze nu al roodgloeiend.

Omdat de route soepel verloopt en de lucht meer betrekt naarmate mijn reis vordert besluit ik de planning een beetje om te gooien en vandaag de extra autoroutes te doen die ik voor over een paar dagen erop had staan. Als het dan werkelijk zonnig wordt kan ik beter mijn wandelingen tot dan bewaren! En dus rijd ik de Roundstone Road, temidden van een eenzaam en onherbergzaam landschap. Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat hier ooit de zon schijnt - ik kan me wel heel goed voorstellen dat hier de nodige spookverhalen de ronde doen: het is een schitterende omgeving voor dwaallichten, geestverschijningen
en weerwolven. Op de Sky Road zijn er bij helder weer schitterende Atlantische vergezichten te bewonderen; zo niet vandaag. Maar ook de nabijgezichten zijn zeker de moeite waard. En het is ongelooflijk wat er gebeurt met deze omgeving als het wolkendek op een zeker moment wat uitdunt en het lichter wordt. Op slag verandert het van naargeestig naar vriendelijk en uitnodigend. Apart!

Mijn laatste stop voor mijn volgende B&B is Kylemore Abbey. Als van dit kasteel nog geen legpuzzels bestaan dan moeten ze heel snel in produktie genomen worden want dit plaatje is er geknipt voor. Een enorme lap grond werd ooit gekocht door meneer en mevrouw Henry, die er een kasteel op lieten bouwen met ruim 70 kamers. Heb je ook wel nodig, met 9 kinderen. Bijzonder eraan was dat er (in 1871) in alle natte ruimten stromend water was met voldoende druk erop omdat het water via een relatief smalle pijp van een bron 400 meter hoger op de berg werd betrokken. Het kasteel had zelfs zijn eigen elektriciteitscentrale die door hetzelfde water werd aangedreven. Kennelijk waren de Henry’s een heel verliefd setje want toen mevrouw slechts een paar jaar na de voltooiing van het kasteel stierf richtte meneer niet alleen mausoleum voor haar op maar liet zelfs een neogotisch kerkje ter nagedachtenis aan zijn vrouw op de grond bouwen. Sinds WO 1 is het gebouw een abdij voor de Benedictijner nonnen die er tevens een prive- en kostschool runnen. Hierdoor zijn er slechts enkele ruimtes te bezichtigen; de rest is in gebruik als klaslokalen, slaapkamers en overige privevertrekken. Schamele oogst vind ik. Nou ja, ik kan altijd als troost een legpuzzel laten maken van mijn eigen fotos.

Kleine correctie: mijn ècht laatste stop voor de volgende B&B is voor een schaap dat de weg oversteekt. Vanmorgen had ik iets soortgelijks: toen was het een koe.