Geen explosieve, maar wel een interessante dag

Het wordt vandaag een lange dag! Hij begint ’s morgens met een bezoekje aan de lokale farmers market. Er zijn in Hawaii een heleboel farmers markets, de één wat professioneler en groter dan de andere. De lokale versie in Volcano Village is duidelijk van het minder professionele soort, maar daardoor juist leuk. We kregen hem aanbevolen door onze gastheer Gary, wanneer Sylvain te berde brengt bij het inchecken in deze mooie B&B dat hij graag eens wat zou proeven van de verschillende soorten fruit die we hier al wel aan de bomen hebben zien hangen maar nog niet in onze handen hebben gehad. Het treft dat onze eerste nacht hier van zaterdag op zondag is want op zondag-morgen tussen 06.00 – 09.00 uur (poeh) is hier dus de farmers market.

Het komt neer op een verzameling gammele tafeltjes van verschillende lokale lieden die het fruit uit hun tuin hebben geraapt, of zelf kruiden hebben gekweekt, of broodjes hebben gebakken of hun eigen koe hebben geslacht. Voor het fortuin van USD 2,30 kopen we twee mountain apples, twee apple bananas, twee verschillende papaya’s en nog een vrucht waarvan ik de naam vergeten ben. Een aardig tasje vol in elk geval! Die zijn vanavond aan de beurt, want eerst gaan we de de hele dag de hort op.

Om 09.00 uur worden we namelijk opgehaald door gids Philip die ons 12 uur lang mee de vulkaan opneemt en ons er van alles over gaat vertellen. En dat is niets te veel gezegd want man, wat kan deze jongen veel vertellen. Philip is geoloog, Braziliaan van geboorte en sinds een jaar of acht werkzaam in Hawaii. Eerst in het veld als onderzoeker: echt als wetenschapper, bezig met data te verzamelen en te interpreteren over de vulkanen op Hawaii. Sinds een jaar of zes heeft hij zijn eigen bedrijfje dat tours naar de vulkaan organiseert, maar nog steeds kijkt hij met een wetenschappelijk oog naar alles wat er hier gebeurt.

Hawaii is een paradijs voor geologen natuurlijk: waar ze zich elders in de wereld bezighouden met eeuwenoude lagen van de aarde waar nu niets meer mee gebeurt, voltrekken zich allerlei processen hier gewoon voor hun neus. Zo is er een paar maanden geleden nog een krater hier in het Volcanoes National Park ingestort. Dat moet wel smullen zijn voor de wetenschappers! In feite begint de dag met een teleurstelling want we zullen geen lavastromen zien vandaag… die zijn er op dit moment namelijk niet. Tja, dat is dan weer het nadeel van een levende en zéér aktieve vulkaan: je weet nooit wat je kunt verwachten. Soms is hij gewoon eventjes klaar met pruttelen en zijn er andere processen aan de gang.

Maar er is nog heel veel meer te zien, en we worden helemaal gebombardeerd met allerlei wijze lessen, weetjes en verhalen over de Kilauea krater waar we het grootste deel van de dag doorbrengen. In deze grote krater bevinden zich allerlei kleinere kraters die alle op verschillende tijdstippen zijn ontstaan. We zien de verschillen in begroeiing in de verschillende kraters, op de berghelling naar de kust zien we oude lavastromen die over de voormalige asfaltweg zijn gestroomd, we leren over verschillende soorten lava, over lavatunnels, over het stollingsgedrag van lava, over tectonische platen en hoe Hawaii groter wordt doordat er landmassa bijkomt vanwege de vulkaanuitbarstingen.

Maar Philip vertelt ook over de Hawaiiaanse taal, de cultuur, de religie van de mensen hier (die zeer aards is en mij – in tegenstelling tot elke andere religie waar ik tot nog toe kennis van heb genomen – best aanspreekt omdat de goden zeer elementair zijn), de flora en fauna. Hij laat ons planten zien die zich op Hawaii op unieke wijze ontwikkeld hebben door het ontbreken van natuurlijke vijanden: de munt zonder muntgeur, de netel zonder prik, de hulst zonder prikkels. Hij vertelt hoe de gegevens over de vulkaan vroeger werden verteld in de vorm van mythologische verhalen over Pele, de godin van het vuur. Philip bezit een schat aan informatie over van alles en nog wat en hij deelt verschrikkelijk veel met ons. Als we 1/10 ervan onthouden hebben we het niet slecht gedaan denk ik!

De dag eindigt met een blik, van veilige afstand uiteraard, op een krater waarin momenteel een lavameer aan het koken is. We zien de rand van de krater en ver onder de oppervlakte ligt de lava te borrelen, en de stoomwolk die eruit komt heeft die bekende rood/oranje kleur die we ons allemaal bij lava voorstellen. Bizar om te zien. Onmogelijk om te fotograferen natuurlijk met mijn ritsratsklik-camera, dus toch maar even een ansichtkaart gekocht voor een beter beeld. Aan de seismische rollen die hij dagelijks raadpleegt kan Philip zien dat er binnenkort iets staat te gebeuren… zul je zien dat de berg gaat spugen als wij net naar het volgende eiland zijn gevlogen overmorgen. Shit happens. In elk geval hebben wij een fantastische dag gehad. Zonder deze privétour zouden we zoveel minder gezien en geweten hebben!