Drukte in onafhankelijk Reykjavik

Niet geheel verrassend zijn we niet al te vroeg vandaag. We besluiten naar Reykjavik te gaan, want als je de kans hebt om naar de meest noordelijke hoofdstad ter wereld te gaan dan moet je dat doen natuurlijk. Maar dit is wel even andere koek dan wat we tot nu toe gezien hebben zeg. Een tweebaansweg! Stoplichten! Meerdere hoofdwegen! Knooppunten! Betaald parkeren! Hoogbouw! De “steden” die we tot nu toe hebben aangedaan pasten allemaal op maximaal een kwart paginaatje van onze Road Atlas, maar Reykjavik krijgt vier volle pagina’s toebedeeld, en dan hebben ze nog niet bepaald alle straten ge”mapt”.

Maar om nou te zeggen dat dit een geweldige stad is… nee, niet bepaald. Het feit dat zowel Roeline als ik nul foto’s schieten zegt al genoeg; normaal zijn we best snel met het tevoorschijn trekken van de camera’s. Er zijn leuke winkeltjes, maar qua gebouwen valt hier weinig moois te beleven, en de straatjes zijn ook niet gezellig om te zien. Het helpt ook niet erg dat er op verschillende straathoeken bouwputten zijn.

Het is opvallend hoe druk het is op straat met IJslandse vlaggetjes, kinderen met ballonnen (Frozen, Sponge Bob, dat werk) en mensen in feest- of traditionele kledij. Even opzoeken op de telefoon: ah, we zijn hier toevallig net op de IJslandse Onafhankelijkheidsdag! Sinds 17 juni 1944 is IJsland volledig onafhankelijk van Denemarken en zo te zien zijn op deze feestdag de meeste bedrijven dicht en alle kinderen vrij van school want we zien alle leeftijden langslopen op deze vrijdag = werkdag = schooldag.

We lopen de hoofdstraat even op en neer en brengen nog een bezoekje aan een ander unicum: de noordelijkste hoofdstad ter wereld heeft namelijk ook het enige penismuseum ter wereld! Het wordt in de catalogus wat wetenschappelijker voorgesteld dan de inrichting van het enigszins amateuristische museumpje laat zien, maar het is wel geestig. Fallussen van verschillende walvissen, dolfijnen maar ook zoogdieren op sterk water, kunst met een hoog penaal gehalte, en de nodige gebruiksvoorwerpen en flauwe souvenirs staan in de displays. De meest opmerkelijke items vind ik de verklaringen van een viertal mannen (een Duitser, een Amerikaan, een Engelsman en een IJslander) die hebben beloofd hun edele delen na hun dood aan het museum te schenken. Met name voor de Amerikaanse bijdrage zal een aardig beetje schapruimte moeten worden ingeruimd, als we de foto van de man bekijken.

Omdat het vandaag aanmerkelijk lichter is dan vannacht (dat klinkt heel logisch, als je het zo opschrijft…) overwegen we op de terugweg nog even door te rijden naar Geysir en Gullfoss, om ze wat beter op de foto te kunnen zetten. Maar om daarvoor nou een uur heen en een uur terug te tuffen? We besluiten van niet. De pantoffels roepen en we gaan lekker een rustig avondje houden. En natuurlijk onze laatste volle dag in IJsland plannen.