Als het hier regent, regent het ook goed

Tja, bofkonten kunnen geen bofkonten blijven hè. Eens is de mooi-weer-koek op: vandaag hangt er een serieuze regenwolk boven ons huisje. Volgens het internet op Roelines telefoon is het in Skaftafell (waar we twee dagen geleden hebben gewandeld) wel droog vandaag, dus we gaan die kant uit. Er is daar vast nog wel iets anders te ontdekken dan alleen de Svartifoss.

Een groot gedeelte van de rit ernaartoe hebben we regen, en we hebben te doen met de eenzame fietser die we onderweg tegenkomen en die over zijn stuur gebogen zit, de blik niet al te ver vooruit. Meestal zijn de fietsers hier met zijn tweeën, en rijden ze met een hoop bagage op een ultralichte fiets die de last nauwelijks lijkt aan te kunnen. We hebben ook wandelaars, al dan niet liftend, gezien. De meer bijzondere ongemotoriseerde reizigers waren twee wandelaars met hun bagage in een karretje dat ze voor zich uitduwden, en een koppel waarvan de ene persoon fietste en de ander zich staande op een step voortbewoog (hoezo vermoeiend?). Maar degene die ons een luide kreet van verbazing ontlokte was een man met rugzak op… een eenwieler. Hoe uitputtend moet het zijn als je tijdens het rijden nooit eens van houding kunt wisselen: ik kan me er niet eens een voorstelling van maken.

Het is droog als we bij Skaftafell arriveren en het meisje achter de balie van het Visitor Centre deelt ons mee dat het de rest van de dag ook droog zal blijven. Misschien had het internet vandaag een slechte dag, misschien is de meteorologische dienst in dit deel van het eiland nog niet zo best ontwikkeld, of misschien heeft het baliemeisje opdracht gekregen om elke dag standaard tegen iedereen te zeggen dat het vandaag droog blijft (zodat ze na een natte wandeling hier even komen opdrogen en dan een paar ansichtkaarten of een droge trui van IJslandse wol komen kopen), maar als we het pand verlaten regent het. Nou ja. Binnenjasje in de tas, buitenjasje aan, capuchon op en wandelen maar. We zijn hier nou toch.

Er zijn meer vastberaden malloten zoals wij want we zijn niet alleen op deze steile, lastige trail, maar leuk lopen is anders, en we beseffen eens te meer wat een verschrikkelijke bof we de afgelopen tien dagen hebben gehad. De regen neemt toe en alles druipt. Om niet op onze plaat te gaan moeten we strak naar de grond kijken en dat komt nu vooral goed uit, want omhoog kijken betekent douchen en om ons heen is door de grote grijze regenwolk waar we in lopen toch geen moer te zien. Het is een één grote mistige bende. We hebben nog wel een soort van bellevue op één van de gletsjers en het bijbehorende gletsjermeer, maar het is nog best lastig foto’s maken als je continu moet opletten dat er geen druppels op je lens komen.

Al met al lopen we toch een kleine drie uur, en precies als we weer “op de begane grond” lopen begint het op te klaren. Sjonge jonge. Kunnen de doorweekte broeken en jassen precies nog vijf minuten beginnen met drogen voordat we weer in de auto stappen. Eenmaal terug thuis verwennen we onszelf met een grote kom warme choco met slagroom, terwijl onze doorweekte kledingstukken op knaapjes hangen en over stoelleuningen gedrapeerd zijn, en onze rugzakken een plekje dicht bij de verwarming hebben gekregen.