Weinig inspiratief

We stappen in de auto om naar de noordoostelijke kant van het eiland te gaan, ongeveer een uur verderop. Het plan is om in Santa Cruz en het nabijgelegen La Laguna twee stadswandelingetjes te maken en zo de couleur locale een beetje op te snuiven. Met de letterlijke variant daarvan zit het wel goed want in tegenstelling tot Malta waar zo’n beetje alles was opgetrokken uit het eiland-eigen gele kalksteen verven ze de huizen hier in allerhande frisse kleurtjes. Maar figuurlijk gesproken valt er niet veel te snuiven: Santa Cruz de Tenerife is de hoofdstad van dit eiland maar het heeft weinig te bieden.

Zo te zien is het een echte werkstad: er is een havengebied met daaraan geplakt een cruiseterminal die er samen voor zorgen dat er geen recreatie aan de kust mogelijk is (altijd een gemiste kans als je als stad aan het water ligt), en de met auto’s volgepakte snelweg reikt tot in het hart van de stad. Er is een voetgangersgebied met wat winkels maar het valt ons vooral op dat dit een stad is van patchwork: zeven verschillende soorten stoep op een stukje van 100 meter, ongezellige bedrijfspanden van ooit-eens-neergezet-en-nooit-meer-een-update-gehad grintbeton langs drukbereden straten en veel kleine onduidelijke huisjes met door onsympathiek hekwerk omzoomde voortuintjes. We lopen wat rond en ik kiek hier en daar een paar knappe koloniale panden, maar Santa Cruz zegt ons weinig. Wat ons eigenlijk nog het meeste ontzag inboezemt hier is de enorme knoeperd van een kakkerlak die op zijn gemakje over de stoep stiefelt.

Iets gezelliger voor de toeristische oogballen is het stadje San Cristobal de la Laguna. Volgens de reisgids staat dit stadje op de UNESCO Werelderfgoedlijst; dat lijkt me dan eigenlijk weer iets te eervol maar het is met zijn oude pandjes en verkeersvrije straatjes wel leuk om doorheen te wandelen. We brengen een bezoekje aan de plaatselijk kerk die eigenlijk heel rustig is ingericht maar waar dan toch weer een vleugje mediterrane kitsch om de tabernakel komt kijken: de traditionele kaarsjes die je kunt kopen en aansteken zijn vervangen door een bak met witte uitsteeksels met een soort kerstboomlampje erop – waardoor het geheel wat weg heeft van een ontzettend knullig mengpaneel – en de beelden van verschillende heiligen zijn aangekleed (met stoffen kleding dus!) en omgeven door een krans van gloeilampen… doet het vast erg goed gedurende de feestdagen. Ik spot de vriendelijke meneer die ons de kerk binnenlaat op een zeker moment zittend op een stoel met zijn hoofd gebogen en zijn hand voor zijn ogen alsof hij beschaamd zeggen wil: ik zou dat ècht anders gedaan hebben hoor…

We lopen nog even de trappen van de kerktoren op want van daaruit zou je een panoramisch uitzicht over het stadje en de omgeving hebben. Dat is ook wel zo, maar we hebben vandaag met het weer ook geen geluk: het is aan deze kant van het eiland behoorlijk fris en er staat een fikse bries, en die omstandigheden worden gecompleteerd door een flink wolkendek die ons een hoop panoramisch uitzicht beneemt. We staan er vlak voor vier uur en maken ons rap weer uit de voeten want vooral voor Sylvain en zijn tinnitus is het geen goed idee om op het hele uur in een klokkentoren te staan. Wanneer we net beneden zijn begint het zaakje te luiden en dat veroorzaakt enige hilariteit: de klokken slaan een soort nou-nee-net-niet versie van het riedeltje van de Big Ben. Het doet me denken aan de zielige haan in Granadilla die er steeds net naast zit.

Niet de beste dag dus… nou ja, het kunnen niet allemaal uitschieters zijn. Morgen weer bubbelen; kijken of we wat gezelliger wildlife dan kakkerlakken kunnen spotten.