Ireland's Top Toilets Award!

Johnny Cash had zijn Ring of Fire; Ierland heeft de Ring of Kerry. En die is minstens zo muzikaal: overal waar je op deze rondrit stopt staat er wel een CD tje met traditionele muziek op. En in The Bog Village bij Glenbeigh zit er een dame live aan de trekharmonica te zwengelen. Het klinkt wat frantic maar ik toon mijn goede wil en gooi een paar muntjes in haar instrumentkoffer. Kerry Bog Village is een leuke blik op een traditioneel 19e eeuws dorpje, ooit opgezet door een turfsteker die besloot te gaan wonen in een gebied met goede kwaliteit turf - langzamerhand kwam er een smid bij die zijn paard steeds besloeg, een klusjesman die hem hielp tegen kost en woning, een zuivelmanneke dat wat dieren hield, etc etc. Kerry Bog Village is een soort samenvatting: de in de folder genoemde huisjes en hun bewoners hebben echt bestaan maar in real life zouden ze wat verder uit elkaar hebben gewoond en er zouden meer cottages geweest zijn. Deze paar zijn wel authentiek: elders afgebroken en hier weer opgebouwd. In twee cottages is een zwaluwnestje te vinden en
de respectievelijke moeders (vaders? hoe zit dat bij zwaluwen?) vliegen af en aan met voer voor de kleintjes, rakelings over de hoofden van de toeristen. De jonkies zijn uiteraard enorm cute met hun opengesperde snaveltjes en op enig moment sta ik samen met 5 andere toeristen in de piep(haha)kleine ruimte omhoog te staren.

Niet altijd bezoek ik de obligate gift shops (ye olde shoppes) bij dit soort museumpjes maar nu ben ik blij dat ik er een kijkje neem want ik vind er een onwijs mooie geborduurde patch voor op de citybag. Erop staat de Claddagh Ring, volgens de verkoopster “the symbol of love, friendship and lylety”. Ik puzzel me gek wat lyle zou kunnen betekenen en pas wanneer ik het opschrijf in mijn boekje besef ik dat het loyalty moet zijn - met Iers accent. Maar ik kon me niet zo heel goed concentreren op wat de vrouw uitlegde… mijn blik dwaalde steeds af naar een grote wrat boven haar lip waar 4 haren uit staken. Ieuw!

Ca. 30 km verderop ligt Cahersiveen en daar lunch ik in een kerkje dat is omgetoverd tot galerie annex lunchroom. Er staan artistieke wollige lampenkappen en bollige vissenbeeldjes. Onderweg naar dit etablissement loop ik overigens langs een zaakje dat in de linkeretalage kinderspeelgoed en aan de rechterkant grafsteentjes uitgestald heeft staan. Interessante combi!

Onder het motto “ik ben er nou toch” neem ik de Skellig Ring, een uitstulpsel van de Ring of Kerry ook mee. Zeker het vermelden waard is dat ik in Portmagee een plas doe in de 2002’s runner up van Ireland’s Top Toilet Award! Inderdaad, in tegenstelling tot verschillende andere openbare toiletten die ik van binnen gezien heb is dit een fris exemplaar. Maar als vrouw met grote theedorst en beperkte blaascapaciteit ben ik sowieso blij met het verschijnsel public toilets.

Het landschap van beide Rings (Land of the Rings, haha) is weer adembenemend. Ik krijg een flashback naar Highway 1 in Californie: na elke volgende bocht moet je toch weer stoppen omdat je dit panorama wilt bewonderen en fotograferen, en je dacht nog wel dat het niet mooier kon na de vorige bocht! Ik neem niet alleen de kustweg maar ook wat B-weggetjes dwars “door het centrum” waar de ene auto tegen het meterhoge bermgras geleund moet wachten als de ander erlangs wil. En toch staan er hier en daar huizen, soms een clustertje. Prachtig voor een vakantierit maar hier zou ik toch echt niet willen wonen. Als de dichtstbijzijnde bios op minstens 2 uur rijden met de auto is haak ik af!