Transaviaal ongerief

Met enige regelmaat bevind ik mij in het Filmhuis Den Haag, en sinds een jaar of wat hebben ze daar speciale voorstellingen waarbij je je baby kan meenemen. Het behoeft geen betoog dat ik me bij die voorstellingen onder geen enkele voorwaarde laat zien. In het vliegtuig kan ik een dergelijke keuze niet maken, helaas… de Wet op de Burgerluchtvaart (een wet die in mijn leven op empirische wetenschap is gestoeld) laat zich weer in volle hevigheid gelden. Twee rijen achter ons bevindt zich een jong gezin (vader heeft een duo studs in zijn nek gehamerd, een voor mij onverklaarbare decoratie) waarvan beide kinderen het voor elkaar krijgen om gedurende viereneenhalfuur vrijwel onafgebroken te roepen, gillen, janken, schreeuwen en krijsen. Denk je het noodlot te ontlopen door buiten de schoolvakanties op reis te gaan, zijn ze jonger dan vier jaar. Dayum. Mental note voor de terugreis: oordoppen in de hand- en niet in de ruimbagage vervoeren!

Na enige consternatie op de luchthaven van onze bestemming Tenerife – we hebben een goedkope huurauto bij Budget geregeld maar dat vertaalt zich in het ontbreken van een kantoortje op de luchthaven zelf, en dat we eerst met een shuttlebusje naar een verderopgelegen parkeerterrein moeten ontbreekt dan weer in de instrukties die we bij boeking hebben gekregen – hebben we een witte Volkswagen Polo onder de bips en kunnen we op weg naar ons Airbnb verblijf dat in het bergdorpje Granadilla de Abona ligt. De aanwijzingen van gastheer Craig zijn zeer compleet en toch krijgen we het voor elkaar om nog een extra lusje te rijden door de hypersmalle straatjes (@ Birgitta: zo, dat hebben we dan maar alvast gehad. Traditie: check.) voordat we bij ons verblijf van de komende dagen arriveren.

Craig laat ons alles uitgebreid zien – een zeer compleet ingericht huisje, super! - en dan hebben we de tijd aan onszelf. Even boodschappen doen in het dorp, een snelle maar smakelijke pasta in elkaar draaien, een plannetje voor morgen smeden en dan maar kijken of we onze doorgesnerpte en vermoeide hoofden te ruste kunnen leggen, zonder nachtmerries over huilende babies die een coup plegen op het directiekantoor van Transavia.