Ergernis in het meer, plezier in het zwembad

De dag (die volgt op een nacht tussen behoorlijk klamme lappen – leuk hoor, zo’n boomhut in de jungle) begint met een bezoekje aan het balkon van de eigenaren van Rose Gums Wilderness Retreat, het boomhuizenpark. Dat klinkt ongebruikelijk, maar hier is dat traditie, want elke morgen om 08.00 uur worden de vogels gevoerd. De eigenaren zijn er een jaar of acht geleden mee begonnen, nadat een heftige cycloon over het gebied had geraasd en een enorm stuk leefgebied van de vogels had weggevaagd. De eerste dag kwamen er 12 vogels, de dag erna tientallen, en binnen een week hadden ze er honderden. Toen het regenwoud zich langzaam weer herstelde namen de aantallen weer af, maar de traditie bleef, zij het dat Peta en Jon Nott nu alleen nog papegaaienvoer strooien. Het is een gekrijs en gekras van jewelste, en een fantastische kleurige bende. En eigenaardig genoeg zitten alle boomhuizen vol maar had geen enkele andere gast er vandaag kennelijk zin in: we zitten dus met zijn tweetjes naar een leerzaam praatje over vogels en buideldieren te luisteren.

Vervolgens neemt Peta ons mee naar een plekje aan de buitenkant van het huis, waar ze enkele musky rat kangaroos elke morgen voert. Dit beestje lijkt op een rat, maar heeft genetisch toch meer kenmerken van een kangoeroe, vandaar de gemixte naam. In elk geval is het het kleinste buideldier van de familie. En wij hadden er nog nooit van gehoord, dus dit is alweer een onverwachte meevaller qua Australische dierenscore! Net als gisteravond maken we nog de halfuurswandeling naar de kreek, waar een platypussenfamilie huist. Zou huizen… want net als gisteravond krijgen we de schuwe beestjes weer niet te zien. Inmiddels hebben we enkele quasi-wetenschappelijke namen voor het dier verzonnen: ‘platypus invisibilis’ , ‘platypus illusionistus’, ‘platypus disparatus’ en ‘platypus irritantus maximus’.

We gaan weer terug richting Cairns en stoppen onderweg nog bij kratermeer Lake Barrine, waar we deelnemen aan de Rainforest & Wildlife Cruise. Deze naam is enigszins ambitieus, om niet te zeggen genant. De boot waar we op zitten draait op een keihard ronkende Honda-motor die tot het uiterste getergd wordt, zodat enig visje in de buurt zich de tandjes schrikt en zijn heil elders gaat zoeken. De stuurvrouw zoekt op enkele plekken aan de wallekanten van het meer naar die ene schildpad en die ene forse paling die er zitten, en het overige wildlife (ahum) bestaat uit eenden die de boot overal volgen omdat mevrouw blokjes brood uit het raam gooit. Lekker wild dus. Hoppa! 32 dollar en drie kwartier van ons leven die we nooit meer terug krijgen. Erna wandelen we nog de 5 kilometer rondom het meer, en dat is veel beter. We verwonderen ons met name over de wortels van de bomen die hier allemaal staan: hoe ze kronkelen en krioelen en elkaar omarmen en omwikkelen, en hoe dit elkaar allemaal in evenwicht schijnt te houden. Bovendien zien we nog 6 stuks musky rat kangaroos over de bodem scharrelen!

Aan het eind van de middag zijn we weer terug in het zonnige en vrolijke Cairns, en ben ik mooi op tijd om het zwembadje aan de Esplanade in te springen: tijd voor de openbare Aqua Zumba les! 60 tot 70 vrouwen èn mannen (er doen behoorlijk wat mannen mee, leuk hoor) staan in het water, tegenover een forsbebuikte jongen met headset op. De muziek komt uit een stereootje met vier speakers en de jongen stapt heen en weer, shakes his booty, jut ons op en houdt de stemming erin (“Ladies, when you jump make sure you keep those girls tucked in!”). Het is echt hartstikke leuk om aan de andere kant van de wereld, onder een wolkenloze hemel, aan de boulevard van Cairns een uurtje in het water de step, shimmy en shake te doen. Weer eens wat anders dan in de vertrouwde, zweterige sportstudio.