Leuk joh, dat kamperen

Om 04:00 uur moeten we eruit … en ik dacht nog wel dat het gisteren vroeg dag was. Swag oprollen, snel ontbijten en dan ervandoor, naar een panoramaplek van waaruit we de zonsopgang bij Uluru kunnen zien. Er zijn nog de nodige wolken en omdat we al een stukje richting onze volgende bestemming zijn gereden is de Rode Rots vrij ver weg, maar de zonsopgang is mooi (zij het niet spectaculair), dus die pikken we toch maar weer mee!

Nu de zon op is, hebben we weer recht op een fikse hike, en die maken we bij Kata Tjuta, een andere rotsformatie in deze contreien. “Kata Tjuta” betekent “Many Heads” en dat vat het goed samen, want het zijn 365 kegels, eveneens in rood, echter deze rotsen hebben een andere samenstelling dan het gesteente van Uluru. Niet al te fris en fruitig starten we om 07:30 uur aan de wandeling langs enkele van de kegels, en terwijl de zon klimt klimt de temperatuur mee – en wij ook van tijd tot tijd. Want waar we gisteren een vrij saai vlak pad rondon Uluru volgden, is het vandaag de beurt aan losliggende keien, smalle doorgangetjes en hier en daar een aardig stijgingspercentage. Heerlijk, zo mogen we ze graag lopen! De Kata Tjuta liggen er prachtig bij (want de wolken van gisteren zijn leeggeregend danwel weggewaaid) en bij elke bocht wacht ons een nieuw kleurrijk panorama. Uluru heeft de naam en faam (en natuurlijk de heilige-grond-status voor de Aboriginals), maar deze rotsen vind ik persoonlijk mooier. Qua vliegen maakt het niet uit overigens: die zijn hier net zo alomtegenwoordig.

Om 10:30 uur ( Sylvain merkt dan terecht op dat we imiddels langer hebben gelopen dan we hebben geslapen) zitten de 6 km erop en rijden we terug naar onze overnachtingsstek van gisteren voor een welverdiende burrito-lunch. Op weg naar onze volgende kampeerplek (dat is weer een paar uur rijden want niets ligt hier om de hoek natuurlijk) maken we nog een snelle stop bij een onverwacht gezicht in deze rode uitgestrekte vlakte: Lake Amadeus, een gigantisch zoutmeer. Daar smaak ik voor de tweede keer tijdens deze trip het genoegen om gebruik te maken van het ‘waterless toilet’, ook wel een gat in de grond met een toiletpot erboven geheten. Ik ken ze van openluchtconcerten en ook dan ben ik er geen fan van.

Ons tweede kampement is gelukkig iets beter geoutilleerd want er staan zowaar kant en klare tenten waar je gebruik van kunt maken. Hoewel de lucht er vanavond goed uitziet – er komt op zeker geen regen – besluiten Sylvain en ik maar lekker in een tent gaan liggen. Morgen moeten we wederom om 04:00 uur op en dat scheelt ons weer swags oprollen.

Ik heb dit tripje bij mijn volle verstand geboekt en weet heel goed dat dit de budgetvariant is, maar het spotten van een muis in de outdoorkeuken, het gewriemel van een 12 cm lange wandelende tak in een toilethokje, de kordate tred van een enorme (zo’n 6 cm) kever door de doucheruimte en de mot die uit mijn kleren komt vliegen, om maar te zwijgen over het gehannnes in het douchehokje om mijn broek weer aan te krijgen zonder dat de pijpen viezelig nat en narig harig worden, bevestigen voor mij dat ik niet in de wieg gelegd ben voor kamperen. Morgen nog één dag en dan it’s back to civilization.