James Cook kijkt uit op... niets

We trekken weer een stukje verder, naar de laatste accommodatie op Kaua’i, aan de zuidkant van het eiland. Zoals al eerder gemeld stopt de weg in het noorden op een zeker punt, dus dat betekent dat we terug moeten zoals we gekomen zijn, langs de noordkant en dan via het westen naar het zuiden. Dat kost ons toch zeker wel een uur of twee – en dat is inclusief de nodige road works, dus kun je nagaan hoe klein Kaua’i is.

Onderweg stoppen we nog even bij een scenic lookout van de Waimea Canyon en voor we het weten zijn we bij de Waimea Plantation Cottages.
In het verleden heeft Hawaii een bloeiende suikerindustrie gehad en was er een twintigtal suikerfabrieken. Het weer is hier heel goed voor het gewas en voor de produktie van suiker is veel water nodig (hebben we ons laten vertellen), en dat is hier ook in ruime mate voorhanden. Maar zoals het met de ananas en de bananen is gegaan, is het ook met de suiker afgelopen (die drie niet noodzakelijkerwijs in deze volgorde): de teelt en produktie is voor het grootste gedeelte naar andere – lees: goedkopere – streken verhuisd. Er is nu nog slechts één werkende sugar mill, in Maui. De overige fabrieken staan nu ostentatief te verroesten in het landschap.

De plantages zelf zijn óf aan hun lot overgelaten, óf door de eigenaren van een ander nut voorzien. Zo ook de suikerplantage in Waimea: die is nu tot resort (en ik gebruik dit begrip nu in de ruimste zin van het woord) omgetoverd. De verschillende huisjes zijn nu accommodaties voor toeristen geworden. Wij hebben huisje 44, een laborer’s cottage. “That’ll give you an idea of how the workers lived back in the day.” Indeed! Het is klein behuisd maar de optelsom van ruime keuken, piepklein woonkamertje, slaapkamertje en badkamertje (met bad op pootjes!) is altijd nog beter dan een enkele hotelkamer in een motel-achtige setting.

De luie dag van gisteren werkt nog even door naar vandaag: nadat we nog even op pad zijn geweest om het standbeeld van James Cook te vinden (de eerste westerling die voet op Hawaiiaanse grond zette in 1778) en hebben geconcludeerd dat Waimea de toerist precies niets te bieden heeft (nog niet eens een shopping malletje… en die waren werkelijk overal waar we geweest zijn!!), gaan we op het plaatsje achter onze cottage een beetje zitten lezen en niksen.