Het is nèt vakantie!

Toen ik gisteren in het National Park een beetje zat te lezen en daarbij af en toe in slaap sukkelde bedacht ik dat ik deze hele trip nog geen stad gezien heb en dat ik daar best wel zin in zou hebben. Galway stond eigenlijk op mijn lijstje als opvullertje van een dag en om wat souvenirtjes te kopen; omdat ik eergisteren mijn schema ietsje heb omgegooid kan er in plaats van een opvullertje wel een middagje Galway vanaf. Maar eerst mag ik uitslapen van mezelf. Goh, het is net vakantie!

Nadeel van dat uitslapen is wel dat ik samen met de andere gast aan de ontbijttafel zit. Deze grijsbehaarde en -bebaarde man is denk ik een jaar of zestig en hij heeft twee tanden. Hij slurpt zijn melk, smakt zijn cornflakes, slurpt zijn sap, smakt zijn bacon en worstjes en slurpt zijn thee. Ondertussen hoest en proest hij wat af. Pas als hij al rochelend en binnensmonds boerend van tafel is gegaan kan ik me weer concentreren op mijn eigen ontbijt. Jammergenoeg is mijn eetlust wel danig afgenomen.

In Galway stiefel ik een beetje langs de winkels, eet een muffin en drink een bakje thee op het gras van het centrale Eyre Square en kijk wat naar de mensen om me heen. Bij de Tourist Office heb ik natuuuurlijk even gevraagd waar de bios is en ik neem lekker de middagvoorstelling: dat verkleint de kans op verder verbranden. Daarna maak ik een klein stadswandelingetje langs het kanaal en eet een echte Irish Stew. Fijn wel, een dagje niksen.