Netjes rochelen!

Het Bukit Timah Nature Reserve en het aanpalende Hindhede Nature Park zijn stukjes tropisch regenwoud, midden in de stad. Het is vreemd maar je stapt uit bij een bushalte op een ongelooflijk drukke driebaansweg, naast een morsige mall (what else?) - als ik niet het nummer van de bushalte geweten had was ik echt niet uitgestapt. Je slaat een woonwijkje in, loopt een stukje en voila, daar is het Nature Reserve. Het is er enorm vochtig en ik zweet als een otter; ik ben geen uitzondering want iedereen die ik hier tegenkom (vooral veel joggers, ik moet daar toch echt niet aan denken bij deze temperatuur en luchtvochtigheid) loopt met een nat shirt. Het is niet al te groot maar er zijn enkele goed aangegeven wandelingen en ik maak een leuk rondje. Op de "top" (164 meter hoog! het hoogste punt van Singapore! bijna niet te geloven he?) zit ik nog lekker een uurtje te lezen en pas dan kom ik erachter dat ik de dop van mijn flesje Gatorade niet goed heb dichtgedraaid waardoor de inhoud in mijn tas is gelopen. Kleddernat natuurlijk, fijn zo. Aangezien mijn bordeauxkleurige broek niet kleurecht is en de tas ertegenaan hangt heeft de citybag nu een rozige waas.

Jammer genoeg heeft deze natuurlijke top geen uitkijkpunt over de stad, dus skyline foto’s zijn (in elk geval vanaf dit punt) helaas niet aan de orde. Om dit gemis goed te maken zie ik wel een paar hele mooie vlinders een kiek ik een paar aapjes en een flinke hagedis.

De rotsen van Singapore zijn van massief graniet en op zeker moment waren er op dit relatief kleine eiland 25(!) steengroeven. Ik zie er eentje van boven en eentje van dichterbij. Het aardige van beide is dat sinds de granietwinning is opgehouden, de groeven volgelopen zijn met (regen)water. Je zou op het eerste oog gewoon denken dat er hier twee natuurlijke meren liggen.

Op de terugweg stap ik uit de bus bij een winkelcentrum waar naar het schijnt het freubelwinkeltje ligt en inderdaad, het is een klein stempelwalhallaatje. Met een praatgrage juffrouw erin. We babbelen wat en ze kan bij mij absoluut niet meer stuk wanneer ze me aanziet voor " in your twenties" en oprecht verbaasd is wanneer ik vertel dat ik in april 40 word. Ik laat ook hier weer een bergje dollars achter en ga verder met de bus naar het hotel. De bus is goed vol, ik sta zelfs op de treeplank bij de ingang. Hierdoor heb ik een eersterangs plaats wanneer de chauffeur een plastic tasje pakt dat aan zijn raam hangt ("appeltje voor onderweg" denk ik nog in al mijn onschuld), hier een fikse fluim in deponeert en het tasje netjes terughangt... gatverdegatverdamme!!