Een hoop gefladder

Er zijn veel, heel veel vogelo's en vogeli's in het Jurong Bird Park, maar helaas zit de perfecte reincarnatie van wijlen Muis er niet bij. Toch betrap ik mezelf erop dat ik zelfs de niet al te aaibare emoe met 'snoepdoos' aanspreek, zoals ik onze kleine grijze dikzak placht te doen. Ach ja, het gaat vanzelf als ik een vogel in het vizier krijg. Net als de Botanic Gardens en de Night Safari ziet ook dit park er weer tiptop uit. Enkele van de volieres zijn van gigantische afmetingen zodat er echt gevlogen kan worden en aan planten is geen gebrek. Er is zelfs een 30 meter hoge aangelegde waterval! Sommige echt grote vogels (met name de 'birds of prey') zitten wat mij betreft ietsje te krap voor hun afmetingen maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat daar hier niet over nagedacht is. Wellicht zijn deze joekels toch niet zo erg aktief en hebben ze daarom minder ruimte nodig.

Ik maak lange dagen (lekker bijkomen van 3 maanden klussen, nou nee, ik geloof het niet hoor) hier en steeds maar slenteren-stilstaan-slenteren-stilstaan eist zijn tol dus op de terugweg naar het centrum, die een uur duurt, val ik zittend in de MRT dan ook steeds die paar minuten tussen de haltes in een hazenslaapje. MAAR de freubelplicht roept! Ik heb op internet 3 adressen van freubelwinkels op Orchard Road gevonden en die staan voor vanavond op het programma (zondagavond, inderdaad). Afgezien van mijn persoonlijke queeste is een bezoek aan Singapore niet compleet zonder een stap op Orchard Road te hebben gezet: behalve de melodramatische hit van Leo Sayer ook DE winkelstraat van de stad, waar de ene shopping mall nog meer winkels, nog meer marmer en nog meer kerstversiering heeft dan de vorige (nog maller is als het ware, haha). Hoe die Singaporese dames het voor elkaar krijgen op hun hooggehakte kekke kleppertjes is me een volkomen raadsel want ik (lekker lomp op mijn bergschoenen - ik heb in de winkels nog geen enkele damesschoen gezien waar je geen platvoeten van krijgt en vraag me serieus af waar de verpleegsters hier op lopen) ben er na twee stratenblokken al helemaal simpel van: door de gigantische mensenmassa's schiet het voor geen meter op. Van het begin van de straat naar mijn eerste winkeltje is het een kleine 2500 meter: ik doe er een uur over. Nogal frustrerend als je kostbare freubelshopminuten zo ziet wegtikken, haha. Ik dacht heel leuk van te voren dat ik eerst naar de verste winkel zou gaan en dan langs de andere kant van de straat weer terug naar het MRT-station waar de andere twee zitten maar dat plan laat ik varen - ik kan het geestelijk echt niet meer aan om nog een uur alsmaar niet op te schieten. Dus uit arren moede ga ik ondergronds terug: 2 haltes MRT. Dat is ongeveer 6 x zo snel. Al met al heb ik toch nog 2 uurtjes shoppen eruit kunnen slepen. Niet onwijs veel, maar dat komt ook wel omdat het stempelgehalte in de winkeltjes nogal laag is, men is meer op scrapbooking gericht.

Als ik - nu echt afgepeigerd - terugkom in het hotel ligt er een pakje voor me bij de concierge. Dat is een verrassing! Het blijkt een kadootje van Amy Cho te zijn: een foto-album om mijn herinneringen aan Singapore in op te plakken. Ontzettend lief van haar!!